Κεφάλαιο Δ΄: Το Όραμα της Συήνης

Στην συνέχεια του κειμένου του, ο Αρκαμάνικο περιγράφει ένα όραμα το οποίον είδε σε κάποιο σημείο της ανατολικής όχθης του Νείλου απέναντι από το βόρειο άκρο της Ελεφαντίνης *43. Το όραμα αφορά έναν άνθρωπο ο οποίος προλογίζει το Πλήρωμα του Χρόνου και την παρουσία του μαζί με κάποιους άλλους στη Συήνη σε μία μακρινή για τον Αρκαμάνικο εποχή μεταγενέστερων ημερών.

Και εστάθην εις την άκρην του Νείλου, κοιτώντας τον ερυθρόν ήλιον υπεράνω του τάφου του Σάμπνι εις την Δυτικήν Όχθην. Και καθώς εβυθίσθην εις το υπερέρυθρον πλαίσιο, μία σειρά τραγικών εικόνων ήλθε κατά νουν και κατέμπροσθεν των ομματίων μου. Ένας τραγικός άνθρωπος σε μία απομεμακρυσμένη εποχή χάους, ένα μεγάλο πάθος, και μία λύπη γονέων. Δύσκολος τοκετός και καταστροφή όρασης. Μείζων κακοτυχία, αλλεπάλληλα εγκλήματα, και πολλαπλά κρίματα εις τα οποία αυτός δεν αντιδρά. Παθητική αποδοχή και αναζήτησις διακρίσεων εν είδει αντιβάρου. Επιλεγμένος ο οποίος αισθάνεται ως απορριμένος. Πληγωμένος και φαίνεται ως άθικτος. Φοβερά παρεξήγησις επιμονής και πείσματος. Καταβύθιση εις ανειπώτους αμαρτίας. Κρύβει από όλους την οδύνην του και την υποτίμησιν του Κα του. Ορφανός από μητέρα, άνθρωπος κυνηγημένος και κυνηγών. Βάρος του πατρός του. Οικτρά παρανόησις επιθυμιών, αποφάσεων, και στόχων. Τρομερά σύγκρουσις με τον κόσμον του. Ο μη προδίδων, προδότης; Προχωρεί εις οδόν αλήθειας και φωτός. Μία τραγική πορεία απόκτησης γνώσης. Φάρος της αυτοδιόρθωσης και της λιποψυχίας. Φως θάρρους, εγκαρτέρησης και μάχης. Άδικη στέρηση ή δικαία υστέρηση; Το μοναδικό πατρικό στήριγμα αφαιρείται.

Μία τραγική συγκυρία. Ένα υπερτάχιστο μακρύ όχημα πολλών ανθρώπων. Ένα μακρινό ταξείδι με ενδιάμεσους σταθμούς. Κατάληξη εις το ίδιο το σημείο εκκίνησης ως απόστασις από την Ανατολήν. Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος φαινόμενος πάσχων και επανακάμπτων. Αδύνατος. Με την ελπίδα και με την εμπιστοσύνη εις ένα τραγικόν άτομο, το οποίο απέπνεε την ασφάλεια την οποίαν δεν διέθετε. Μία απελπισμένη γυναίκα αποκομμένη από οδούς οι οποίες της άξιζαν. Δύσκολη παιδευτική ζωή. Τιμωρία για λάθη κρισίμων περιστάσεων. Μεγάλη διάθεση προσφοράς. Εύκολη αίσθηση αληθειών και εύκολη αυταπάτη. Μία ασθένεια ως αποκάθαρση, ως αποτέλεσμα ζωής πλήρους ανησυχιών. Φαινομενική βελτίωση διαθέσεως έως τον επερχόμενον θάνατον. Λύτρωση, η αποδέσμευση στην Συήνη. Χτυπημένος, πεσμένος, και εξουθενωμένος ο ηλικιωμένος άνθρωπος πορευόταν ακατάσχετα προς τον παλαιόθεν γνωστό του τόπο και τον παραδεισένιο του Νότο. Ακατάσχετη, ηρωϊκή, πορεία προς το Σημείο Αναχώρησης. Οι γρανίτες της Συήνης. Η πίκρα για την αυστηρότητα του υιού του και η τελική αγάπη.

Η άφεση αμαρτιών στην ομιλία με τους Δικαστές.

Η τραγική πλάνη του υιού. Οι ευχάριστες τελευταίες μέρες. Χαρά επί τη αφίξει του καλού φίλου από τα βόρρεια. Ένα προσκύνημα στις Φίλες. Μετακινήσεις προς νήσον νοτίως της Ελεφαντίνης. Τελευταία γράμματα σε γνωστούς και φίλους. Η διάσχιση της ερήμου. Πέραν της Ιεράς Συκαμίνου. Η άφιξη εις τον χώρον των σπεών και των υπερμέτρων αγαλμάτων: νοτιώτατη άφιξη για δεύτερη φορά. Η ανάπαυση εις τους κήπους των ευλογημένων βράχων. Απέναντι από το άκρο της Ελεφαντίνης. Εφησυχασμός για το μεθύστερον και γενικός θετικός απολογισμός. Απώλεια και επανάκτηση αισθήσεων πριν την δύση. Ευχαριστήρια στη παιδική του γλώσσα κατανοητά. Αναφορικά με τας χείρας προσφοράς ζωής. Ευχές για τους τριγύρω. Ολοκλήρωση του προγράμματος στην μέση της πεπρωμένης νύχτας. Με τους προστάτες αγγέλους, με τις αόρατες ιεραρχίες. Υπόστρώμα ο γρανίτης της υπέροχης Συήνης. Μία στιγμή προ της ανατολής, η άνωση.

Ο κοιμώμενος, η δεόμενη και ο αποχωρών.

Ολοκλήρωση, έλλειψη φόβου, έλλειψη πόνου, άνοδος. Οι τραγικές περιστάσεις της μεταφοράς ενός νεκρού προς ενταφιασμό εις τον μακρινό βορρά. Εμπειρία παλαιόθεν γνωστή και καταγεγραμμένη εν Συήνη. Θάρρος, ψυχραιμία, σφίξιμο ψυχής, και κρύο μέσα στη ζέστη. Μεγάλη στιγμή. Ένα παιδί γίνεται άνδρας. Ένας μήνας και πέντε μέρες πριν την εαρινή ισημερία. Μέρα γεμάτη θλίψη στην Συήνη του ορφανού. Ο σκληρός, η καρτερική, ο αδύναμος. Και η εμφάνιση του παλιού υπασπιστή.

Τραγικές ημέρες και βαρείς μήνες. Συνέχεια παραπτωμάτων και διπλή τιμωρία. Βαρυτάτη ασθένεια. Τρομερή απώλεια. Ποιος δεν λυπάται τον έρημο άνθρωπο ο οποίος βαδίζει μόνος σε μια επικατάρατη πόλη; Ποιος τον βλέπει να περπατάει δυστυχής κάθε βράδυ; Και ποιος τον παρακολουθεί μόνο μέσα σε ένα άδειο δωμάτιο γεμάτο από εχθρικούς παρόντες;

Το σκοτεινό κρύο, τα παγερά βρώμικα δωμάτια, η οικονομική καταστροφή, και οι συνεπαγόμενες απώλειες. Προδομένος από αυτούς για τους οποίους είχε καταβάλει τόσες προσπάθειες και επί τόσον μακρόν, να πείσει τον εαυτό του, να πιστεύσει. Ανευρίσκει την απρόσμενη βοήθεια μόνον στους λόγους της καρτερικής γυναίκας. Αυτοί έφθαναν μακρόθεν, ήταν όμως ένας μοχλός ανάσχεσης. Οι τελευταίες τρομερές ημέρες αμέσως μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο. Απόγειο της απελπισίας. Οι παλαιοί φίλοι, η παλαιά χώρα, οι πολλές μετακινήσεις, η ανάρρωσις, και η επανέλευσις εις τον Νότον.

Η Συήνη ήταν πάντα εκεί.

Ακόμη και τότε.

Έτσι τα δάκρυα δροσίζουν τον πόνο και η δυστυχία γίνεται ευτυχία. Η παλαιά συνεργασία του Ασσυρίου με τον Αιγύπτιο. Ο διάπλους της Ερυθράς Θαλάσσης και η απομόνωση πέρα από την ανατολική νεκρόπολη και τις τελευταίες πυραμίδες της Μερόης. Ο τρόμος του ανέμου της ερήμου. Η γλυκύτητα της Πτολεμαϊδας Θηρών. Τα φαντάσματα της Μέμφιδας μετά την συνεργασία εν Συήνη. Η εν Θήβαις της Αιγύπτου μελέτη, και η υποθετική βάση μιας εμφανούς μελλοντικής συνεργασίας, η οποία αντιθέτως προς την παλαιάν δεν θα επισυμβεί. Η μεγάλη αλλαγή. Η στάση κατενώπιον ενός ανεπαναλήπτου καθρέπτου. Η Μετάνοια. Σε ένα μαύρο ναό – επίκεντρο των αρνητικών της ερήμου προσβλέπει τον εαυτό του. Επιτέλους αντιλαμβάνεται το νόημα της μυστικής παρουσίας και συναντάει τον εαυτό του. Ακολουθεί η ιδιόρρυθμη μύηση. Σε ένα χώρο του οποίου το όνομα αγνοώ.

(Αλ Ουκσούρ – Λούξορ, 7-6-1997 – 10:00)

Στην συνέχεια ο Αρκαμάνικο δίνει μία αναλυτική τόσον όσον και δυσνόητη περιγραφή πράξεων και ενεργειών αυτού του ατόμου σε διάφορους τόπους ανά την γην, και προσφέρει μία αναφορά τρομερών συγκρούσεων και βιαίων αντιπαραθέσεων, καταλήγοντας σε μία καταγραφή μετακινήσεων, υποκινήσεων και παρακινήσεων, και όλα αυτά σε μία παραφορά ασυλλήπτου πάθους και ανεκδιήγητης ορμής. Ανάμεσα σ’αυτές, προσφέρει εικόνες συγκεκριμένων μελλοντικών σκηνών.

Μία στιγμή αποκάλυψης εαυτού. Ένα στενόμακρο τραπέζι και επικεφαλής ο άνθρωπος. Μία απότομη έγερση. Κίνηση αμφοτέρων χειρών κάθετη. Κίνηση αμφοτέρων χειρών οριζόντια προς αντίθετες κατευθύνσεις. Δεξιά γροθιά στο στομάχι. Έντονη προέκταση αριστερού χεριού με προτεταμένο δείκτη. Στο νεύμα του οι άλλοι εγείρονται. Σφίγγουν τα χέρια τους και δένονται όλοι. Ένα αγνώριστο πάθος. Κίνηση κυκλοτερής με εκκινούντα τον επικεφαλής άνθρωπο. Υγροί οφθαλμοί υδρατμών. Λευκόχροο θολό φως γύρω περί την κεφαλήν. Συμπληρώνεται ο κύκλος περί το τραπέζι. Μία αλυσίδα ανθρώπων. Όταν η μεταμόρφωση της αλυσίδας σε κύκλο ορθίων ολοκληρώνεται, ο επικεφαλής βρίσκεται μόνος στο κέντρο. Βαρύς ήχος και εκτυφλωτική χρυσοφαής λάμψη. Ο πανάρχαιος Αυτοκράτορας του Σύμπαντος ζει εκ νέου. Ολόχρυσος σε ιερατική συστροφή. Όπως και παλαιά. Το δεξί χέρι λυγισμένο στον υπερυψωμένο και κατέμπροσθεν προτεταμένο αγκώνα, και στον έτι υπερυψωμένο αλλά προς τα όπισθεν καρπό, και η παλάμη με τεντωμένους τους δακτύλους και τον αντίχειρα στρέφεται προς τα εμπρός. Το αριστερό χέρι σφιγμένο, προτεταμένο προς τα έμπροσθεν και ελάχιστα ανασηκωμένο. Ο αντίχειρ και ο δείκτης εις πίεσιν αληθείας. Καθοδήγηση της προς τα εμπρός κίνησης.

Στην συνέχεια, ο Αρκαμάνικο τονίζει ότι ο Υπέρχρυσος Αυτοκράτωρ είχε προΐδει δι’ Εαυτόν μίαν ζωή απομεμακρυσμένων ημερών και ότι ο βίαιος, πληγωμένος, νέος άνθρωπος είχε προσβλεφθεί εις τον παλαιόν ένδοξον εαυτόν του και ενθυμηθεί το μεγάλο παρελθόν. Επί τούτω είχε μάλιστα ο νέος άνθρωπος συντάξει ορισμένα κείμενα περιγραφικά της συναντήσεως των δύο ανθρώπων και καθοριστικά της τελικής εκβάσεως. Αυτά αποτελούνταν από προτάσεις διάσπαρτες εντός κειμένων διαφορετικού περιεχομένου. Ύστερα, ο Αρκαμάνικο προσφέρει άλλες ιδιότυπες σκηνές.

Μία πνιγηρή, αποπνικτική και βεβαρυμένη κατάσταση αρνητισμού. Ημέρες του Τέλους. Μία δυτική γη απευχών, αρών και απροσμετρήτων αποστροφών. Υπερμεγέθης πόλη ψυχικής δυσοσμίας απείρως χειρότερης της υλικής. Τρομοκρατικά, πανύψηλα κτήρια εκατοντάδων μέτρων. Σπεύδουν ανήσυχοι οι ψευδείς άνθρωποι – νεκροταφεία ψυχών και θύματα του εγωϊσμού και της σατανικής παραφοράς. Βυθός παράνοιας νοητός ως φυσιολογική κατάσταση. Αντιπρόσωποι όλων των χωρών της γης συκγεντρωμένοι σε ένα πανύψηλο κτήριο κακοδαιμονίας και επιορκίας. Ο πληγωμένος και θεραπευμένος δεν διστάζει να εισέλθει και να μιλήσει με θάρρος, τόλμη και δύναμη. Κλονίζει την πίστη πολλών ανάμεσα στους αντιπάλους του. Απρόσμενη τροπή. Μία γυναίκα εμφανίζεται ως σύμμαχός του εδώ.

Ένα πανάρχαιο άτομο υπομονής, θάρρους, και γνώσης. Εχθρική πλεκτάνη επιμελώς εξυφασμένη. Ένοπλος εκτελεστής διαταγών θέτει τον απεγνωσμένο μαχητή προ διλήμματος ταπείνωσης. Είτε να φύγει, είτε να σκοτώσουν την γυναίκα. Όρθιοι και οι τρεις εις διάστασιν τριγώνου. Τρίγωνο ίσων πλευρών. Ακαριαία, ανεπανάληπτη, αερική μετακίνηση του απεγνωσμένου μαχητή. Παρεμβολή μεταξύ της γυναίκας και του εκτελεστή διαταγών. Και οι τρεις σε ευθεία γραμμή. Αιφνιδιασμένος ο εκτελεστής διαταγών τελεί υπό απόλυτον σατανικόν έλεγχον και καθοδήγησιν. Χρησιμοποιεί ένα όπλο εκπομπής φονικών φλογών. Η φονική φλόγα διαπερνάει τον αέρα, ο οποίος απεικονίζει το σώμα του απεγνωσμένου μαχητή. Το πλήθος των αντιπροσώπων πρακολουθεί έντρομο και χωρίς αναπνοή, καθώς όλοι τελούν υπό την απειλή άλλου ένοπλου εκτελεστή διαταγών και συνεργάτη του πρώτου, ο οποίος έντρομος απειλεί τους πάντες. Ανίκανοι να παρέμβουν, οι λοιποί παρακολουθούν. Ο πρώτος εκτελεστής διαταγών εκπέμπει αλλεπάλληλες φλόγες αποπειρώμενος να εξοντώσει τον απεγνωσμένο μαχητή, αφού απέτυχε την πρώτη φορά. Οι φονικές φλόγες δεν πληγώνουν καθόλου εκείνον τον οποίο ώφειλαν να σκοτώσουν. Διαπερούν την αέρινη εικόνα του. Άμεσα και πάραυτα. Φθάνουν προ της γυναίκας την οποίαν ο απεγνωσμένος μαχητής υπερασπίζεται και η οποία ίσταται όπισθέν του. Εις ελαχίστην απόστασιν προ του σώματός της προσκρούουν στην αόρατη μαγνητική προστασία. Οι αλλεπάλληλες φλόγες παγώνουν και καταπίπτουν επί της γης. Ένα ενεργό Θεϊκό δίκτυο. Η στιγμή της τιμωρίας. Ο απεγνωσμένος μαχητής κυττάζει τον εκτελεστή διαταγών. Οφθαλμοί, κρουνοί θανάτου. Ο ευτελής εκτελεστής διαταγών καταπίπτει ακαριαία σκοτωμένος ωσεί πληγείς υπό κεραυνού. Ταυτόχρονα αποθνήσκει και ο άλλος ένοπλος εκτελεστής διαταγών.

Στην συνέχεια ο Αρκαμάνικο περιγράφει την νίκη του απεγνωσμένου μαχητή, τον θρίαμβο της αποδοχής του, και την απομόνωση των συνωμοτών. Αυτοί έλεγχαν την εξουσία κυρίως δύο χωρών, μιας μικρής και κατοικούμενης μόνον από άνδρες και μιας μεγάλης, όπου ευρίσκετο και το επικατάρατο κτήριο όπου έλαβε χώραν η σύνοδος των αντιπροσώπων όλων των χωρών. *44 Στη συνέχεια, ο Αρκαμάνικο προσφέρει άλλες ιδιαίτερες σκηνές. Η πρώτη από τις υπόλοιπες αφηγημένες φάσεις φαίνεται να σχετίζεται με την αμέσως προηγηθείσα.

 

Έξοδος από την μεγάλη αίθουσα των αποφάσεων. Ένας απρόσμενος θρίαμβος και γενική αποδοχή. Συναισθήματα έλξης προς τον μαχητή – νικητή. Αποχαιρετισμοί. Συνωστισμός ανθρώπων, αντιπροσώπων των χωρών, φρουρών και άλλων. Στροφή προς αναχώρηση. Αναγκαστική διέλευση από στενό διάδρομο ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων. Μεγάλος αναβρασμός ψυχών. Επτάδετη πλεκτάνη των βυσσοδομούντων σατανιστών. Ισχύς της ταχύτητος και της ορμής. Εκτροχιαστικά παρασυρμένος δεν πέφτει. Τότε αντιλαμβάνεται και όλην του την τραγικότητα. Βλέπει ότι η στιγμή του θανάτου έφθασε και ότι ο ίδιος δεν μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό του. Σε μία μόνο στιγμή τα μάτια του βλέπουν όλην του την ζωήν από τα παλαιά έως τα πρόσφατα. Εικόνα παγωμένου προσώπου και εκτυφλωτικών οφθαλμών εκπεμπόντων κρουνούς γαλανόχροου και αργυρόχροου αιθέρα ο οποίος οδηγεί σε παράνοια τον νου και σε ανυπαρξία την ψυχή των στοχευμένων εχθρών. Θυελλώδης νέα εκκίνηση μετά τον εκτροχιασμό βήματος. Όπλο εκπομπής φονικών φλογών. Εις την χείρα αποκρυφθέντος δολοφόνου. Εκτινάσσεται ξαφνικά κατά του αναχωρούντος μαχητή από τα αριστερά. Σκηνή την οποία πλείστοι παρακολουθούν και από κοντά και από μακριά. Απόσταση ελάχιστη. Το όπλο εκπέμπει φονική φλόγα. Ο θάνατος βέβαιος. Κανείς ικανός να αντιδράσει. Ασύλληπτη έκρηξη σχεδόν στην επαφή δέρματος. Ένα πρότερον αποκρυφθέν θεϊκό δίκτυο προστασίας συνεχώς ενεργό.

Η προκληθείσα φλόγα πάραυτα μεταστρέφεται και επιστρέφει κατά του επιχειρούντος. Πέφτει κατά γης κεραυνόπληκτος. Εικόνες έσχατου τρόμου και σύγχυσης ταραγμένων ανθρώπων παραφρόνως κινουμένων και αλληλοσυγκρουομένων. Ο αποχωρών νικητής απομακρύνεται. Μία ψυχή σε αγωνία, ψυχραιμία, θλίψη και χαρά. Μεγάλα βήματα επειγομένου ανθρώπου. Η φονική απόπειρα επαναλαμβάνεται δύο φορές ακόμη σε μικρή απόσταση από το πρότερον σημείον. Αντίστοιχα αποτελέσματα. Ο αποχωρών νικητής σχεδόν πλέον τρέχει, διασχίζει μόνος και βιαστικός τους διαδρόμους του επικαταράτου κτηρίου. Αμέσως προ της εξόδου τον αναμένουν πολλοί εκτελεστές της επτάδετης συνωμοσίας. Τα όπλα τους εμέσσουν φλόγες, οι οποίες σβύννονται σε ένα αόρατο δίκτυο προστασίας ελάχιστα προηγούμενο του αποχωρούντος. Η εκπληκτική διέλευση από την έξοδο. Μία τρομερή φλογερή έκρηξη οφειλόμενη σε μακρόθεν ενεργοποιημένο υλικό. Μέσα σε φλόγες καταρρέουν τοίχοι στα δεξιά και στα αριστερά της πύλης του κτηρίου. Και αναπτύσσονται άλλοι κάθετοι, ελλειπτικοί, και αόρατοι τοίχοι πραστασίας προς διέλευση. Από μέσα τους διέρχεται, άθικτος στο επίκεντρο των φλογών ο αποχωρών νικητής, κυρίαρχος του εαυτού του. Ένα είδος βήματος σε μεγάλο ύψος.

Προ του κτηρίου άλλοι πολλοί εκτελεστές της συνωμοσίας. Αντίστοιχα όπλα, αντίστοιχες σκηνές, αντίστοιχα αποτελέσματα. Οι εκτελεστές πέφτουν όλοι κάτω κεραυνόπληκτοι. Ιδιαίτερο όχημα αναμένει τον αποχωρούντα, συνεχώς επαπειλούμενο αλλά άθικτο νικητή. Ο οδηγός του οχήματος ενέχεται στην επτάδετη συνωμοσία. Καταδιωγμένος ο νικητής αποπειράται να εισέλθει. Το όπλο εκπομπής φονικών φλογών και η αντίδραση του καταδιωγμένου. Προτείνει την αριστερή παλάμη. Όλες οι φλόγες καταπίπτουν κάτω και παγώνουν. Έντρομος ο ένοχος οδηγός του οχήματος απάγεται από τον καταδιωγμένο, σύρεται ακαριαίως εκτός του οχήματος, και εκτινάσσεται κεραυνόπληκτος στον αέρα, για να πέσει νεκρός σε πολύ μεγάλη απόσταση. Πλήθος ανθρώπων παρακολουθούν από σχετικώς κοντά και από πολύ μακριά.

Ο καταδιωγμένος λαμβάνει την θέση του οδηγού του οχήματος και αυτό εξακοντίζεται κατέμπροσθεν με ασύλληπτη ταχύτητα. Διέρχεται διά των οδών της τρισκατάρατης πόλης. Μικρά μεταλλικά πλαίσια πρόσληψης και αναμετάδοσης του αρνητικού ειδώλου των δρωμένων ούτως ώστε πλείστοι άνθρωποι να βλέπουν τα δρώμενα από πολύ μακριά. Το όχημα προσκρούει επανειλημμένα σε άλλα. Την στιγμή της ανατολής του ηλίου στον δυτικό χώρο και στην καταραμένη αυτή πόλη του Σατανά, το όχημα από την υπερβολική ταχύτητα αναπηδάει σε ύψωμα μιας κατωφερούς οδού και εκτινάσσεται στον αέρα, για να πέσει με δύναμη κατά γης και να εκραγεί. Τρομερή πυρκαϊά. Καθ’ όλην την μακράν διαδρομήν, όσοι μακρόθεν παρηκολούθουν, συνεχώς έβλεπαν την κεφαλήν του καταδιωγμένου ανθρώπου να προβάλλει από το άνοιγμα της αριστερής πλευράς του οχήματος. Και έως της στιγμής της εκτίναξης στην κατωφέρεια της οδού εκείνης. Το δε όχημα εσύρετο από την αιθερική ισχύ του αποχωρούντος νικητή με υπέρμετρη ταχύτητα. Άραγε, χάθηκε και αυτός μέσα στην έκρηξη και στην πυρκαϊά;

Στη συνέχεια ο Αρκαμάνικο περιγράφει πως ο άνθρωπος αυτός επέζησε, εφόσον κατά την στιγμή της έκρηξης του οχήματος, ακαριαίως και επί τόπου ενεργοποίησε την αιθερική ισχύ του και ακαριαίως μετέφερε το υλικό του σώμα αλλού. Ακολουθούν και άλλες συγκεκριμένες και εκτενείς περιγραφές σκηνών αφορωσών το συγκεκριμένο άτομο. Στα σημεία αυτά το αιγυπτιακό ιερογλυφικό κείμενο έχει πολύ δύσκολη σύνταξη, σπάνιες αν όχι άπαξ χρησιμοποιούμενες λέξεις, ιδιαίτερα ιερογλυφικά προσδιοριστικά σημεία τα οποία δεν είναι ούτε γνωστά ούτε σαφή, ενώ σ’αυτό το σημείο και ο πάπυρος είχε υποστεί κάποιες μικρές αλλά καταδικαστικές φθορές. Στη συνέχεια, το κείμενο περιγράφει άλλες ιδιαίτερες σκηνές από την πρωτεύουσα της χώρας, όπου άρχει ο καταδιωγμένος στην δυτική μεγαλούπολη άνθρωπος αυτός.

 

Μία στενόμακρη, παραλληλόγραμμη πολιτεία. Εστραμμένη προς ανατολάς. Το κατά νότον όρος την καλύπτει, προφυλάσσει, υποστηρίζει, και φρουρεί. Την δέχεται εν αγκάλαις. Το όρος ωσεί ανήρ και η πολιτεία ωσεί γυνή. Γόησσα, αρχόντισσα, μάντισσα, βασίλισσα. Επτά επιπέδων βαθμιδωτές πυραμίδες αλληλοδιαδεχόμενες η μία την άλλη εν είδει περιβάλλοντος τείχους. Οι πυραμίδες ως τείχος. Ανεγερμένες βάσει σχεδίου για το ιδιαίτερα επίμηκες, παραλληλογράμμο τείχος αυτό. Οι βάσεις των πυραμίδων εφάπτονται. Ουδείς δύναται να διέλθει ανάμεσά τους. Οι βάσεις αποτελούν το πρώτον επίπεδον. Έχει ύψος δύο μέτρων. Ισοϋψή όλα τα επίπεδα. Ευθεία κεντρική οδός απολήγουσα προς ανατολάς. Αρχίζει εις το μέσον της πολιτείας ακριβώς. Κατέμπροσθεν ενός μεγάλου κτηρίου. Φθάνει έως την ανατολικήν πύλην η οποία, ευρυτάτη, διαμορφώνεται ανάμεσα σε δύο πυραμίδες. Η ανατολική και η δυτική είναι οι στενές πλευρές της στενόμακρης πολιτείας. Το μέγα κτήριον έχει ανεγερθεί επί άξονος βορρά νότου. Στενόμακρο παραλληλόγραμμο το βασάλτινο κτήριο έχει δύο ορόφους. Εις την οροφήν φαίνονται κωνικές διαμορφώσεις με υψηλές αιχμηρές απολήξεις. Κατέμπροσθεν του κτηρίου το Δένδρον. Το Μόνον Δένδρον. Ζει, δεν χάθηκε, αλλά οδηγεί και σώζει. Δεξιά τω εξερχομένω. Εις μικράν απόστασιν. Κατενώπιον του νότιου ημίσεος του κτηρίου. Περί το Δένδρον και ευθέως άνωθεν ένας Κύλινδρος Φωτός. Διαρκής, απρόσβλητος, λαμπερός. Φθάνει έως το Στερέωμα. Πιο πίσω άλλο κτήριο. Τετραγωνικό και επί τετραγώνου βάσεως επτά επαλλήλων επιπέδων. Κτίριο Κύβος χωρίς διακοσμήσεις.

Προφανώς το πρώτο κτήριο είναι διοικητικό και το δεύτερο θρησκευτικό. Στη συνέχεια, ο Αρκαμάνικο περιγράφει μίαν σειράν δρωμένων κατά την διάρκειαν των εγκαινίων του διοικητικού κτηρίου. Μεγιστάνες, αξιωματούχοι, στρατιωτικοί και διοικητικοί ιθύνοντες και αυλάρχες εισήρχοντο για να επιβλέψουν το νεόδμητο κτήριο, όπου θα ζούσαν και θα εργάζονταν. Τότε στην άκρη ενός διαδρόμου διέκριναν φως ψηλά σε ένα σημείο του τοίχου και στάθηκαν για να δουν. Εκεί τους απεκαλύφθη μία σειρά προβαλλομένων εικόνων δρωμένων.   

Ο βαρύς μουσικός ήχος. Φως το οποίο γίνεται ολοένα πιο ευδιάκριτο. Χρυσόχροο. Μετ’ εκκωφαντικού ήχου κατέρχεται άνωθεν κατενώπιόν των η μορφή του Αρχαίου Αυτοκράτορος. Ποδήρης αρχιερατικός χιτών και κωνικός αρχιερατικός πίλος. Ολόχρυσοι. Αλλαγή μορφής. Εις αντίστοιχον στάσιν ο Νέος Ηγεμών. Όρθιοι, ο ένας μετά τον άλλον, με την αριστεράν χείρα κατωφερή και εσφιγμένην και την δεξιάν εις έλικα προωθήσεως. Αλλαγή σκηνής. Ο Αρχαίος Αυτοκράτωρ έφιππος εις θήραν λεόντων. Αλλαφή μορφής. Εις αντίστοιχον στάσιν ο Νέος Ηγεμών. Αμφότεροι, ο ένας μετά τον άλλον με εκτεταμένην την αριστεράν χείρα και τον δείκτην. Αλλαγή σκηνής. Τετράγωνη εικών. Θολή αρχικώς. Είτα ευκρινής. Η όψις του Αρχαίου Αυτοκράτορος. Νέα, τετράγωνη εικών εκ δεξιών της πρώτης διά τους προσορώντας. Η πρώτη εικών παραμένει. Η δευτέρα εικών θολή. Είτα ευκρινής. Η όψις του Νέου Ηγεμόνος. Εμφανείς οι ομοιότητες, νοητή η ταύτισις. Τότε, οι δύο εικόνες μετακινούνται η μία προς την άλλην, συγχέονται, και συνενούνται εις μίαν. Οι ενορώντες εκπλήσσονται, κατανοούν και ενθυμούνται τι εν χορώ τους είχεν ήδη καταδείξει ο Νέος Ηγεμών. Αποσβέννυνται βαθμηδόν οι εικόνες. Χάσκει όμως τώρα κατέμπροσθέν των λευκοφαής πελωρία οθόνη δυσδιακρίτου περιεχομένου.

Αίφνης, στροβιλίζεται κατενώπιον όλων σφοδρός, βόρειος, ψυχρότατος άνεμος, ενώ νιφάδες χιόνος *45 εκσφεδονίζονται προς όλους τους παρόντες. Τα ενδύματά των αρπάζονται υπό του ανέμου και βρέχονται υπό της χιόνος. Τότε η οθόνη γίνεται ευκρινής και φαίνονται γυναίκαι και άνδρες μεταφέροντες αποσκευάς, βαρέως ενδεδυμένοι και οικτρώς θλιμμένοι να οδοιπορούν διά μέσου της χιόνος και διά φοβερών κακουχών. Ορεινό πλαίσιο, καθ’ ο αριστερόθεν ανοίγονται δύο οροσειραί και μεταξύ τους εκτείνεται μία στενόμακρη κοιλάδα εξ ανατολών προς δυσμάς. Δεξιόθεν, προς τα εώα μέρη και μακράν, διακρίνεται, διά μέσου νεφών, όχθη λίμνης. Αι συστοιχίαι των εν κακουχίαις πορευομένων καθοδηγούνται από ιερείς κραδαίνοντες ανεικονικά μονοθεϊστικά σύμβολα, όχι αιγυπτιακά. *46 Εμφανώς, μία τραγική στιγμή αποχώρησης ενός λαού από τις οικίες των και τις εστίες των, λόγω αγνώστου πλην όμως βαρείας αιτίας. Οι παρόντες αντιλαμβάνονται την ιδίαν σχέσιν προς την εικόνα των δρωμένων, τα οποία έλαβαν χώραν χιλιάδες χρόνια πριν, εν τω τέλει της αρχής του Αρχαίου Αυτοκράτορα. Έχοντες οι ίδιοι επιτυχώς οργανώσει την αποχώρησιν αντελαμβάνοντο τώρα την ταυτότητά των και τους μείζονες λόγους της νέας παρουσίας των εν ζωή. Διατελούν όμως εν αγνοία των λεπτομερειών του νέου έργου το οποίο είχεν παλαιόθεν επιδικασθεί εις τους ιδίους δι’ αυτήν την δευτέραν εν γη παρουσίαν των. Αμέσως η εικών των παλαιών δρωμένων εχάθη, οι στροβιλισμοί ανέμων και χιόνος εξέλιπον, και η μεγαλοβριθής οθόνη εσκοτίσθη. Έβλεπαν ή δεν έβλεπαν μίαν ακόμη εικόνα δρωμένων; Δεν καταλάβαιναν.

Και όμως έβλεπαν. Αργά και διά μέσου του απολύτου σκότους ανεφάνη σημείον φωτός εις ύψος μέγα. Ελικοειδώς περιστρεφόμενος ένας ολόχρυσος κομήτης εκπληκτικής ακτινοβολίας. Η αιχμηρά αρχή του ηκολουθείτο υπό μακρυτάτου κυλινδρικού τμήματος, το οποίο ακολουθούσε την ελικοειδή κίνηση, την οποία προδιέγραφε η αρχή του κομήτη. Εξίσου χρυσοφαές ήταν και το κυλινδρικό τμήμα. Ο κομήτης ήταν ωστόσο ένα όχημα ουράνιας μεταφοράς. Εφαίνετο ως εργαλείον του οδηγητή, ως στοιχείον εμπνεύσεως ικανής να επιλύσει προβλήματα και αινίγματα, και ως υπάτη έκφρασις του Μπα του. Ο ιδιόμορφος κομήτης μετέφερε πλήθος ανθρώπων, οι οποίοι διεκρίνοντο εις σειράς, η μία όπισθεν της άλλης, εις τρόπον ώστε να πληρούν ολοσχερώς κατά πλάτος και κατά μήκος το κυλινδρικόν τμήμα του τόσον επιμήκους κομήτη, ο οποίος εις το πέρασμά του εσχημάτιζε πολλάς περιστροφάς και εκσφεδόνιζε χρυσόκονιν απ’ άκρου εις άκρον εντός του απεράντου σκότους. Τις ηγείτο αυτής της υπερόχου και θεοθελήτου επιστροφής; Και ποία η σχέσις των επιστρεφόντων με τους αναχωρήσαντες; Οι ίδιοι; Οι απόγονοι των αναχωρησάντων; Άλλοι; Η απάντηση, απλή και φυσιολογική, προσεφέρθη πάραυτα.

Η αιχμηρά αρχή του κομήτη, η κεφαλή του, εμπεριείχεν την έκλαμπρον όψιν του Αρχαίου Αυτοκράτορος ενδεδυμένου τον αρχιερατικόν, ολόχρυσον χιτώνα και τον κωνικόν πίλον ιερουργίας. Αύτη ήτο η τυπική εμφάνισή του, έκφρασις θείας επιλογής, η οποία αμετακλήτως τον οροθέτησε. Το τέλος της πορείας του ολοχρύσου κομήτη. Ο Αρχαίος Αυτοκράτορας, ο οποίος ήτο ο νέος ηγεμών, κατηύθυνε και προσήρμοσεν ολόκληρον τον κομήτη εις την ευθείαν κεντρικήν οδόν της πολιτείας του πυραμιδωτού τείχους ακριβώς κατενώπιον του μεγάλου κτηρίου. *47 Οι επιβάτες αναμείχθηκαν με τους αναμένοντες εντοπίους, ενώ ο χρυσοφαής κομήτης διεχέθη εις άπλετον χρυσόχρουν λάμψιν επί την πολιτείαν, εφόσον δεν είχε καμμίαν υλικήν υπόστασιν.